BAŞKENT ANKARA 101 YAŞINDA

 

TARİHTE BUGÜN

-13 Ekim 1923-

Bozkırda bir şehir,

Çöl olarak hakir görülürken,

Mustafa Kemallerle ölüm sessizliğinden sıyrılıp,

Ulusal Kurtuluş Destanını yazan,

Bu cefakarlığına karşılık,

Kuruluşunda son Türk devletine merkez/taç olan,

Atatürk’le anılan/bütünleşen,

O’nu Anıtkabir’de bağrına basan,

Türkiye’nin ve Cumhuriyet’in kalbi,

Ankara’nın başkent oluşunun,

101. yıldönümü;

Nice yıllara Ankaram…

(13 Ekim 2024)

Remzi Koçöz

TARİHTEN -Tarih Sayfalarından- NOTLAR - 31

“Doğu’da ucuz ve süratli bir zafer kazanmamız için Arap yardımının gerekli olduğuna ve kaybedeceğimize sözümüzde durmayarak kazanmamızın daha iyi olacağına inanarak, bu hilenin tehlikesini göze aldım.

Görev, Türkiye’ye karşı bir Arap isyanı tahrik etmektir ve onun için de batılı olan dış görünüşümü gizlemek ve az da olsa Araplara benzemek zorundayım. Böylece kendimi bir çeşit yabancı sahne üzerinde, balo giysisi içinde, acayip bir dilde, gece ve gündüz aktörlük yapan birisi olarak görüyorum.

(Araplarla) ateş altında 2 yıllık ortaklığımız sırasında bana inanmaya ve hükümetimin de, benim gibi, içten olduğunu sanmaya alıştılar. Bu ümitle kimi iyi işler başardılar.”

İngiliz Subay Thomas Edward (Ned) Lawrence /Arabistanlı El-Aurens

(Arapları Osmanlı'ya karşı ayaklandıran İngiliz subayın Medine/Yanbu’daki evi onarılarak girişine şu yazı asılmış/2020; "Bu ev Türklere karşı savaş vermemize yardımcı olan Lawrence'in karargahıdır...")

ARAP MİLLİYETÇİLİĞİ VE TÜRKLER - 2

-Ulusal Benlik ve Bilinç-

“Dünyanın bize saygı göstermesini istiyorsak, evvelâ bizim kendi benliğimize ve milliyetimize bu saygıyı hissen/fikren/fiilen, bütün iş ve hareketlerimizle gösterelim. Bilelim ki, milli benliğini bilmeyen milletler, başka milletlere yem olurlar. Çünkü, biz esasen millî varlığın temelini, millî bilinçte ve millî birlikte görmekteyiz.” (Mustafa Kemal ATATÜRK)

100 yıl öncesinde Araplar (1913-1919), Türk’ün düşmanlarıyla (İngiliz-Fransız) bir olup Türk’e saldırmış, -Müslüman kardeş kisvesinde- cephe gerisinden vurmuştur. Vahhabilerin lideri İbn Su'ud'lar, Mekke Şerifi Hüseyin'ler ve Emir Faysallar! İngiliz casusu Lawrence ile elele verip Türk'e karşı işlenen cinayetler! Osmanlı ordusunda subay olarak görev alan Arap subayların Türk'ü arkadan/ içten vurmak amacıyla kurdukları ihanet teşkilatları: Ahad ve Fetah…

I.Dünya Savaşı’na girilirken (1914) Osmanlı Sultanı Reşad’ın halife sıfatıyla ilan ettiği “Cihad-ı Ekber” karşılık bulmazken, Hilafet kurumu etkisini/nüfuzunu hemen hemen yitirmiştir.

1916 Haziranında, Haşimi Araplarının lideri Mekke Emiri Şerif Hüseyin İbn-i Ali, “Arapların bağımsızlığını sağlayacağını iddia eden İngilizlerin” sözlerine kapılarak, bağlı bulunduğu Osmanlı Sultan-Halifesine karşı ayaklanıyor ve Halifeliğin Hıristiyan devletlerce bölünmesine araç oluyordu.

9 ayrı cephede savaş veren Osmanlı devleti; Arapların yaşadığı Bağdat, Hicaz ve Ürdün-Kanal cephelerinde de büyük kayıplar vermişti. 

(1917’de Arabistan/Hicaz demiryolundaki tren sabote edilip, Türk askerleri şehit edilmişti. Türkler açısından unutulup gitti, tarih oldu o acı günler. Günümüz Türkiye’sinde ise ölen kralları için yas ilan edip din kardeşi olarak önemsenen Suud/Araplar, halen Çölde duran bu Treni restore edip Türk askerlerini nasıl öldürdüklerini yabancılara gösteri olarak sunmaktalar.)

İngilizlere (1917), “Önerilirse, Türkleri İstanbul ve Erzurum’a dek kovalayacağız; öyleyse ne diye Beyrut, Halep ve Hail’den söz ediyorsunuz?” diyen ve kendini Arapların Kralı/Sultanı olarak gören Hüseyin “1 milyon sterline yaklaşan İngiliz altınlarıyla finanse edilmişti.”

Osmanlı’nın yıkılış sürecinde gücünü Batılı emperyalistlerden alan Arap Milliyetçiliği kendilerine özellikle uluslararası konferanslarda verilen devlet kurma sözleri tutulmayıp, İngiltere/ Fransa manda gücü olarak (1916 Sykes-Picot Anlaşması gereği kendi aralarında paylaşım amaçlı) bölgeye yerleşirken, bölgedeki Arap aşiretleri iktidar/krallık için birbirleriyle kıyasıya savaşacaklardır.

(Mekke Emiri Şerif Hüseyin karşısına çıkan Abdülaziz es-Suud liderliğindeki Vahhabi güçler karşısında 1925’de kaybederken, Hicaz’ı ele geçiren Suud Ailesi Suudi Arabistan Krallığı’nı 1932’de kuracaktır).

(Dünya Savaşında Araplarla yaşananlar F.Rıfkı Atay’ın “Zeytindağı” kitabında yalın ve hazin bir şekilde anlatılır.)

---------------------------

II. Dünya Savaşı sonrası Arap ülkelerinin çoğu bağımsızlıklarını kazanırken, Arap milliyetçiliği bölgede 1948’de kurulan İsrail devleti ile birlikte Arap-Yahudi çatışması ile farklı bir mecraya evrilecektir.

(1917’de İngilizlerin Balfour Deklarasyonu ile Yahudiler için bir vatan vaadi bölgenin tarihine eklenen yeni bir sorun olarak başta -trajik bir şekilde etkilenen- Filistin olmak üzere tüm bölge ülkeleri gelecek yıllarda derinden hissedeceklerdi. 20.yy ortalarından 21.yy çeyreğine gelinen süreçte; Bölgesel savaşlar/işgaller/içsavaşlar/mezhep çatışmaları/Arap baharı gelişmeleri çerçevesinde bir sarmal/kaos ortamı Ortadoğu bataklığı olarak addedilecekti.)

Lawrence’in mezarı üzerinde ölümünün 50. yıldönümünde bulunan, SM simgeli yazıda: “İhanete uğramış milyonlarca Arap adına… Biz Araplar için büyük düşleriniz vardı ve biz de, sizin ve yönetiminizin yardımlarıyla, yalnız Osmanlıdan özgürlük kazanmakla kalmayıp, aynı zamanda, 500 yıllık işgalden sonra, bir ulus olarak kendi hüviyet ve gururumuzu yeniden sağlayacağımızı umut etmiştik. Heyhat, Aurens(Lawrence), ölümünüzden 50 yıl sonra, bugün Arap dünyası, savaşlarla, komplolarla ve bölünmelerle kaynıyor ve geleceğimiz karanlık görünüyor…” (The Guardian Gazetesi, 20.5.1985).

Günümüz Türkiye’sinde, Arap kültürü ile yoğrulmuş siyasal İslamcılar/dinciler, Atatürk’ün Batı emperyalizmi yanında Arap kültür emperyalizmine karşı akıl ve bilimi, ulusal benlik ve bilinci öne çıkarmasını, Cumhuriyetle/devrimlerle birlikte kuldan birey, ümmetten yurttaş yaratmasını, kadın haklarını, dinsel istismarın/sömürünün önüne geçen laiklik kazanımlarını, modernleşme gelişmelerini bir türlü hazmedemeyecek, Türk halkına çağdaş bir toplum rotası çizen Atatürk’ü din karşıtı ve deccal olarak yansıtacaklardır.

Atatürk sonrası Arap kültür emperyalizmi, inanç/kutsiyet istismarı ve din/mezhep çerçevesinde, özellikle ABD’nin de desteğiyle, 1950’den itibaren kademe kademe, Anadolu topraklarında yeniden devreye sokulur. 

Türkiye, -özellikle 21. yy çeyreğinde kesintisiz AKP iktidarı sürecinde-, BOP/GOP projesi çerçevesinde “Türkiye’nin Araplaştırılması stratejisi” ile “Ortadoğu sarmalında bir ülke” olması kapsamında, -yine emperyalistlerce çıkarılan iç savaşların bir sonucu milyonlarca yasadışı Arap sığınmacının Türkiye’de barınmasının sağlanması yanında- arsa/arazi/emlak/turizm yatırımı ile vatandaşlığın bile satılık bir hale gelmesi sonucu demografik işgal olarak nitelendirilebilecek bir tehlike ile karşı karşıyadır.

Türkleri Ortaçağ cemaat yapısından millet yapısına ve şuuruna ulaştıran Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu büyük önder Atatürk; “Türk milletinin millî dili ve millî benliği, bütün yaşamında egemen ve esas kalacaklar” sözleriyle, ulus olmanın, ulusal bilince sahip olmanın, ana dil ve ulusal tarih konusunda bilgi/bilinç sahibi olmaktan geçtiğini çok iyi biliyordu. Kendi öz dili ve tarihi temelinde kendi öz kültürünü oluşturamayan uluslar bağımsız olarak yaşayamaz, tarihte görüldüğü gibi yok olurlar.

Cumhuriyet’in kazanımları ve değişimlerin farkına var(a)mayanlar veya değer bil(e)meyenler açısından farkındalık noktasında -üzerine basa basa/tane tane- izaha çalışırken;

Ulusal benlik ve bilinç, ulusal bağımsızlık ve egemenlik ile birlikte anayasada güvence altına alınan ‘demokratiklik, laiklik, sosyal hukuk devleti’ ilkeleri Cumhuriyet’in değişmez/değiştirilemez ilkeleri olarak olmazsa olmazlarımızdır.

(5 Ekim 2024)

Remzi KOÇÖZ